Mendilimde Günışığı Çocukluğum

Çocukluğum bu kadar bir şey aslında;
Seçemeden mor içinde kırmızıyı,
Seyretmek mavilikler arasında
H. Hüseyin Gökten

Çocukluğum,
Yaşamanın eşsiz tadı ve kokusu.
Birdir bir...
Ve işte zaman atladı üzerinden.
Hani nerede o sobadaki odunların
Çıtırdayan ninnisi,
Arkasında kıvrılmışken
Sonu gelmez düşlere uyuduğum.

Yamaçlarında kardan kuleler kurardım
İç içe geçmiş güven dağlarımın...
Nedense hiç kızamadım
Eritişine Güneşimin,
Karlara yüklediğim umudumu.
Aslında bilirdim,
Yokluklar yeni varlar doğurur...
Ana rahminden dışarıya vurduğumda kendimi
Attığım çığlıktaydı gizemi
Bulduğum bu doğrunun.

Şimdi, bayramlarımdan kalan
Rengerenk mendillerime dokunur günışığı.
Anladım, çok şey dışımızdan geçer içimizden
Ah çocukluğum...
Birdir bir...
Ve zaman atladı üzerinden.

........Yaşadığım çağıma orta yaş diyorlar
Anımsarken dolu dizgin geçen yıllarımı,
Artık, küçücük, taş duvarlarla çevrili,
Bahçesinde menekşeler büyüttüğüm
Bir evi düşlüyorum;
Minik ocağında lezzet denemeleri yapacağım,
Pencereye bakan koltuğumda huzurla oturup,
Ölümü bekleyeceğim o evi...........

Sevgi ve saygı duyduğum Hüseyin Gökten hocama ithaf ediyorum.