Mendilci Kız Şiiri - Hikmet Aksu

Yağmurlu bir gün
Hiçbir yaz yağmuru bu denli soğuk değildi
Arabamdayım
Yanımda Selvi
Sileceklerden korkmuyor camda damlalar
Sis korkutuyor oynaşan gölgelerle
Ve önce bir iki parmak tıkırtısı
Ve bir kız
Mendilci kız
Çamura düşmüş elma yanakları
Yüzü kireç iri kara gözleri
Sarmaşıklar dolanmış saçlarına
Kirpiklerin oku saplanmış yaylarına keman kaşın
İndirdim camı
Belki soğan belki açlıktı soluğunun rüzgarı
Belli çok üşümüş, çaresiz
Çenesinden sular süzülüyor
Çıplak çocuk tenli göğsüne
Allah rızası için abi dedi
Ablamın hatırı için dedi, Selvi’yi gösterdi.
Üstelik Selvi onun gibi bir kızdı
Ne fazlası vardı ki kaderden öte
Ve dalmıştı konuşmuyordu
Bize, Selvi’ye bakıyordu donmuş gözleri
Belki demiyorum
Görüyordum mendilci kız daha güzeldi
Çok güzel bir çocuktu
Belki şu an büyümüş,benden daha yakışıklısıyla
Daha konforlu arabada
Keyfini çıkarıyordu nişanlısıyla yaşamın
Aldırdığı yoktu iliklerine işleyen soğuğa.
Evet dedim
İğne batmışça uyandı uykusundan
Yüzü asıldı oyuncağı alınmışçasına
Sonra gülümsedi
Gülümsedi domates patladı yanağında utancından
Kıskanmıyordu belli
sade hayaldi onunkisi
Bu da mı fazlaydı ona
Donmuştu yine gözleri bana ve Selvi’ye bakınca
Kayboldu mendilci kız aramızda
Gözlerinden gitmiştik düşlerine o görmüyordu bizi
Evet dedim güzel kız
Uyandı,kızardı elma yanakları
Abi Allah rızası için
Ablamın hatırı için derken tonu düştü yumuşadı sesi
Selvi’nin hatırı için diyordu
Duyumsamıştı içinde
biliyordu adını
Bu kız bu mendilci kız bela kokuyordu
Bir falcı gibi insanın içini okuyordu
Hem anlıyordu sevgiden
Ne bilirdi o öksüz değilse bile
O ne bilirdi,anası ne bilirdi sevgiyi
Hem daha çocuk yetmez gibi yoksuldu
Hayat çok acımasızdı çok

En içten en sıcağından abi dedi
Bu kez ben irkildim uyandım
Belki uyuyan hep bendim o hiç uyumamıştı
Tümünü al dedi Selvi titrek sesiyle
Ver kızım tümünü dedim tamam mı Selvi
Bir başka baktı bu kez Selvi'ye
Uzattım elliliği
Üstünü almayacaktım
Satmak değil gitmek istiyordu şimdi
Tüm mendilleri söküp paketlerinden
Serpmek istiyordu başımızdan
Durdu
Baktı
İç geçirdi
Göğsünde bir yerlere uzandı eli
Ve bir mendil çıkardı işlemeli
Mendilci kızdan yazıyordu üzerinde
Ablamın dedi
Öldü nişanlısı abi dedi anam vermiş
Kabul eder misin Ablamın
Selvi abamın
Abamın hatırı için dedi
Boğazım düğümlenmişti boğuluyordum
Selvi hıçkırıklarında rahattı
Hani yol üstünde hiç yoktan
Mendilci kız ikimizi de ağlattı
Bazen ne yapacağını ne edeceğini bilmez ya insan
Şimdi ben aynen
Tutuşturdum eline elliliği
Verdim geri aldığım tüm mendilleri
Aldım elinde kalan Selvi’nini mendilini
Sevdim sizi dedi mendilci kız
Sevdim sizi abi para alamam
Attı parayı kucağıma
Hızla döndü en yakın köşeyi
Hey mendilci kız dedim ardından
Kimin kimsen var mı senin
Adın ne
Hicran mı yoksa
Duyan kim
Tem oto yolunda çiftlik yokuşunda santim santim
Arkamda kulaklarımı yırtan korna sesi

Şimdi belki evlenmiştir çocukları olmuştur
Ve onlarda mendil satıyordur

Ve ben hala her köşe başından çıkacak sanıyorum
Ve ben hala mendilci kızı unutamıyorum

Biliyor musun
Hala duruyor –s-leri ters yazılı
Yüreği oklu mendil
Selvi abanın mendili.
Hala duruyor.
Halaaa....