Mendilci kız Şiiri - Ali Çavuş Zengin

Çıplak ve buruşuk ayaklarıyla,
Küçük bir kız kaldırımda
Serseri yağan yağmur fütursuz,
Minicik parmakları arasında tutuyor,
Yitik çocukluğunu,
Ümitlerini, ümitsizce

“Mendil” diyebiliyor ağlamaklı,
Buğulu gözlerinde keder,
Titreyen dudaklarında sitem,
Hayallerini çalanlara,
Yüreği nasırlı büyük insanlığa,
Belki de hiç onun olmayan çocukluğuna

Küçüğüm!
Gözlerinde kaybet ağlamayı
Uzat elini
Tut!
Tüm renklerinden gökkuşağını
Ağlama! Güneşin bile kıskandığı
Gülen gözlerinde çirkin o inci taneleri