Mendil Ve Gazze Şiiri - Ahmet Emre Saruhan

Erkenden çıktım trene yetişmek için
Yine de hızlıca koştum
Hauptbahnhof’dan kaçarken

Başladı
camın yansımasında üşütmelerim:

Birden kapıyı kapattı
mesela geçen gün
Sonra yavaşca açtı
Yapıştırılmış bir suratla
Ve kaşları normalden yukarıda

Ve sarımsaklı bir dondurma yedi
Bir hıyarı süte batırarak
Saa de ce
canlandırdım kafamda hangi renkti

Onun yerine uyanıp bir toprak tadı aldım
Dişlerimin köklerinden
Döküldü hapşırılmış beyaz tozlar
Bu sefer, fark ederek uyandım

Kaşlarım yukarıda.
Ve bir eylem var meydanda
Mucizevi dansların doldurduğu..
Kaşlarım
yukarıda

Çünkü bir gettoda yetiştirildim
Bir gettoda
Yetiştirildim -belki çocuklarımla-
Ve bir kuş sesi çıkarırken sadece anımsadım
Kadın olduğum ada günlerini
Ufak bir kabadayı,
Kirlettim diye paspasını,
Bir takım yere yuvarlandı:
Evet: belki de hayalperestim

Çünkü,
elbette burası bir mahkeme.
Buranın yargıcını uzaktan tanıyorum
Uzaktakininkini de uzaktan tanırım:
Yabancıyız biraz
Ama tanışırız

‘Gerçek bir yürüyüş yaptığı zaman bu çamurun üstünde
Gri bir mendil çıkardı başından
- tavana astı -
Bulutlu güvercinler yapıştırdı aşağıya düşen’:
Kapının eşiğindeyim,
seni bekliyorum