Menderesin hayatını okuduğumda dikkatimi çeken bir şey vardır. Kafamı kurcalayan, zihnimi meşgul eden ve yüreğimi kanatan bir şey. Bir insan düşünün ki miting alanlarında yüzbinlerce insanın sevgilisi olurken birkaç gün sonra birkaç darbeci guruhun devirmesiyle yapayalnız bırakılsın.
Acaba aylarca süren mahkeme sürecinde içinden neler geçmiştir? Hep bir kurtuluş umudu beslemiş midir? Yoksa bütün bunlar nasıl olur diye içinden geçirmiş midir? Dalgalar yassıadanın kıyılarını yalarken yüreğinde ne fırtınalar kopmuştur? Kimbilir!
Hadi diyelim anarşi çıkmasın, kan dökülmesin diye halkına gönül koymadı. Yaa çocukluk arkadaşı olan yıllarca onun yanında bulunan ve aynı zaman da hükümetinde bakanlık yapmış olan soyadını da taşıyan kişinin yassıada mahkeme sürecinde aleyhine davranmasını nasıl karşılamıştır. Hemen söyleyelim. Darbecilerin İdam öncesi kimle görüşmek istersin soruna verdiği isim, bu çocukluk arkadaşı olmuştur…
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
