Mendebur Şiiri - Şenol Şener

Zabaleyin galhıp bağçaya çıhtım
Bizim it pinniğe, uçmuş mendebur
Ağzında bi tavıh, deynağa bahtım
Alınca elime, gaçmış mendebur

Ulan gunde beş öyün ekma yiyon
Gozelce bi helke suyu içiyon
Doymuyon da tavıhlara çoküyon
Sanırsın bah alkol, içmiş mendebur

Gece gundüz hep uyuyup duruyon
Yal'ın gecikdim mi, hemen havlıyon
Üsdüne de cücükleri avlıyon
Sorsalar daha da, aç'mış mendebur

Eve giren adamdan, habarın olmaz
Uyuz olmuş itten, heç fargın galmaz
Kimsecikler seni, gaale almaz
Sanki bu dünyadan goçmüş mendebur

Pinnikde yımırta, goymamış içmiş
Tandırlığa girip, kupü devirmiş
İçmiş bekmezi de, gendinden geçmiş
Un'u ortalığa, saçmış mendebur

Gendini bana eyi gordürüyon
Gırallar gibi yaşam sürdürüyon
Beni de elaleme guldürüyon
Oh ne gozel hayat seçmiş mendebur

Ula it oğlu it, bah gendine gel
Olan vicdanımı yıhmadan evvel
Oğkem oluşmadan gos goca bi sel
Gızınca altına sı..ış mendebur

Yapılır mı ulan bu bana böyle
Sen niye nankorlük ediyon söyle
Beni çoh zorlama galırsın öyle
Deyinci gozünü açmış mendebur