Önce yangınlarda kalıyor,
Ardından donuyor kadın.
Ne kadar sevgi sunsamda,
Aşktan uzak artık kadınım.
Menapoz
Sen aramıza giren
En büyük kötülük,
Ve en kötü cadısı!
Ne ince bel bıraktın,
Ne dik duran meme...
Ellerimle de belini,
Saramıyorum artık sevdanın.
Aldın gittin içimden,
Tüm yaşama zevkimi benim.
Kuruyor yaşam pınarları,
Eriyor kutupta ki buzlarda;
Şimdi bizim baş belamız,
Korkutan küresel ısınma..
Yoksa diyorum büyük bir korkuyla:
Dünyada mı girdi menapoza!
Yalçın Öner
15/09/2007, Mersin
Kayıt Tarihi : 16.9.2007 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kadınım menapozdan, dünyam küresel ısınmadan tat vermiyor, soğuk duruyorlar artık bana...
bu kadar olur
şiir denince ne den hep
ölürsem başıma gelme istemem
düşünüyor
bu da bayya bir şiir işte
hem de ne şiir
kendini aşmış, dünyaya ulaşmış şair
kutluyor tam puan yolluyorum
Allaha emanet ol şair
bir kapı kapanır
bin yol açılır
vardır bir hayra alametlik
saygılarımla
iç
Korkutan küresel ısınma..
Yoksa diyorum korkuyla,
Dünyada mı girdi menapoza! ' inanılmaz bır yaklasım:) hem gulduren hem dusunduren. yuregınıze saglık üstad...
kayaçiçeği
nazende kaya
TÜM YORUMLAR (3)