Günaydın demiştim bir ara kendime,
İstanbulda aynada kaldı;
Dört yapraklı yoncasıyla...
Yonca soldu.
Günaydınım da gün battı diye küsüp,
Gücenmiş...
Bir tebessüm, bıraktım sayfasına,
Teşekkür makamından...
Kışdı ayazdı;
Tebessüm dondu...
Teşekküre teşekkür de, teşekkür arapça demiş;
Ben de sağol yani dedim ne diyeyim?
Yine olmamış dedi,
E be kardeşim teşekkürün türkçe karşılığı yok mu?
Şükraan,
O da arapça değilmiymiş,
Gönül borcum var size.
Kıvancım var size...
Ne diyeyim men saa?
Ay balam,
Meen,
Seni,
Sevirem...
8/Eylül/2009
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 8.9.2009 16:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Minnettarım...
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/08/men-seni-sevireem.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)