Men qerib Şiiri - Sevinc Arzulu

Qərib idim, mən qərib də qaımışam,
Qərib-qərib min xəyala dalmışam.
Qəribliyə aparan bir yolmuşam,
Duman qərib, çiskin qərib,çən qərib.
O qəribdir, sən qəribsən, mən qərib.

Qəriblikdə ürəyim də, özüm də,
Qəriblikdə söhbətim də, sözüm də.
Qəriblikdə alışmayır közüm də,
Vətənində qəribə dönən qərib.
O qəribdir, sən qəribsən, mən qərib.

Mən görmədim heç qəribin şadını,
Çox hiss etdim qəribliyin dadını.
Qərib tək daşıdım qərib adını,
Qəriblikdə ulduz tək sönən qərib.
O qəribdir, sən qəribsən, mən qərib.

Yoxlamayın səbirini qəribin,
Nərddə düşən sə-birini qəribin.
Dayaz qazın qəbirini qəribin,
Qəriblikdən qəbirə enən qərib.
O qəribdir, sən qəribsən, mən qərib.

Qərib olmaq yaman yıxar Sevinci,
Tək qəriblər başa çıxar Sevinci,
Qəriblikdə həsrət sıxar Sevinci,
Qəriblərin içində mən ən qərib.
O qəribdir, sən qəribsən, mən qərib.