Memurun Çilesi Şiiri - Zeki Akdoğan

Sabah otobüste başlar memurun çilesi
Bir çift ayakkabısı vardır, bir elbisesi
Ne gezer sofrasında eti,butu,nevalesi
Aybaşında yine başlar memurun çilesi

Ev kirası maaşıyla dalga geçer,
Hanımı,çocuğu ne yer,ne içer?
Kasabı,bakkalı peşine düşer
Biter mi birgün memurun çilesi?

Odun, kömür hak getire kış nasıl geçecek?
Çocuklar okula nasıl gidecek?
Evinde her gün çorba mı pişecek?
Ölüncemi bitecek memurun çilesi?

Sesini çıkaramaz,soluğunu keserler
Son deliğine gelir,sıkıldıkça kemerler
Artmayan tek maaşıdır,arttıkça katma değerler
Ümidim yok bitmez bu memurların çilesi

Uykusuzdur geceleri,evdeki hesap çarşıya uymaz
Bir kuru ekmek,üç beş zeytinle karnı doymaz
Karnı açtır aşka,sevgiye hali kalmaz
Ölünce mutlaka bitecek memurun çilesi...