Memur Çocuğu Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Diyarbakır'ın Ofis semtinde geçti çocukluğum,
O zamanlar bir polis çocuğuyum, yoksulum
Ev sahibimiz üst katta otururdu,
Oturduğumuz ev iki katlı, üstü çatısızdı,
Sıcak yaz geceleri balkonu su ile kaplıydı.
İki sene kaldık o evde tekrar taşındık,
Bu sefer Edirne, Uzunköprü
Kardeşim ve ben her gittiğimiz yerde arkadaş aradık,
Abime söyliyim en son Kuzguncuk'ta kaldık.
Babam vefat etti, ben evlendim,
Göztepe semtine oturdum yerleştim.
Midem ağrıyor, ilacım cebimde ezildim, örselendim
Niçin anlattım size ki bu benim derdim.
Hayatta hep arkadaşlarım çok olsun isterdim.
Bir arkadaş buldum, kendime geldim.
Oğlumu hep aynı evde büyüttüm besledim
Artık ben de doğduğum yer Malatya'yı özledim
Bu yaz fırsatım olursa gideceğim
Benim adım Hakan, bunu yazan şair esnaf bir kardeşim,
Bana hediye ettiği bu şiirini aldım, teşekkür ettim.
Ben Ako: Ona yüz misli iade ettim.