Memur Bey Şiiri - Mehmet Çiftci

Araba kullanmak işkence oldu,
Altmış yaşında bir kulum memur bey,
Elimde yapacak tek bu iş kaldı,
Bundan sonra işim ölüm memur bey.

Sizler görev yaparsınız ne deyim,
Gidecek bir yerim yok ki gideyim,
Evdekiler ekmek bekler ne edeyim,
İşte böyle benim halim memur bey.

Bu yaşımda utandırmayın beni,
Ben de vatandaşım insanım hemi,
Param yoksa bu kabahat bende mi,
Parasız bir hayat zulüm memur bey.

Evraklarım noksan tamamlanmıyor,
Herkes para diyor söz dinlenmiyor,
İki yakam kavuşup düğümlenmiyor,
Söylemeye varmaz dilim memur bey.

Evde onbir insan ekmek beklerken,
Çaresizlik kement attı çok erken,
Koca karı her gün para ver derken,
Boş cebime gider elim memur bey.

Emekli memurum ayıp söylemek,
Yirmisekiz sene bilfiil emek,
Boşunaymış emekli olmak demek,
İki büklüm oldu belim memur bey.

Taktir senin boynumuz kıldan ince,
Ne diyeyim evrak noksan olunca,
Çare yok çekilir başa gelince,
Yürek yanar işte külüm memur bey.