Memur Şiiri - İbrahim Kılınç

Yoksulluk, sefalet memurun eşi
Hiç tamam olmadı sofrada aşı
Bir iner, bir çıkar emekli yaşı
Seslense sesini duyan var mı ki

Doğduğu gün sille yemiş felekten
Sağılır hep farkı yoktur inekten
Ağalara giden pasta börekten
Ver bir parça dese duyan var mı ki

Gıdım gıdım alır ancak besini
Her gelen iktidar kısar sesini
Kendinden başkası tutmaz yasını
Bir lokma aş dese duyan var mı ki

Sahipsiz değildir, ona çok bakan
Benim memurum der kürsüye çıkan
Gül koklatıp önce ardından diken
Batırır, uy dese duyan var mı ki

Enfilasyon nedir, memura kazık
Zengin torbasından eksilmez azık
Size verdiğimiz oylara yazık
Ver geriye dese duyan var mı ki

Yüzde onu geçmez verilen zamlar
Sözde yüzde yüz denilen zamlar
Hayalde, rüyada görülen zamlar
Ver dese sesini duyan var mı ki

Halkçıyım ben diye yola çıkanlar
Liberal avlakta ava çıkanlar
Çok güvenilip te hava çıkanlar
Bunların şunlardan farkı var mı ki

Sendika kur, grev hakkı yok sana
Çok isteme maaş farkı yok sana
Maval, türkü, şarkı, ninni çok sana
Ülkede memurun hakkı var mı ki

Her iktidar aynı sazı çalıyor
Yarım bize, on kendine alıyor
Eti yiyor, kemiği de yalıyor
Bizim kapımızı çalan var mı ki

Görevin seçimde oyunu vermek
Siyaset işinden uzakta durmak
Sana yakışır mı hiç vekil olmak
Meclis kapısında sıran var mı ki

Böyle gelmiş böyle gitmez bu hava
Çalınmaz bu zurna böyle bedava
Gün gelir divanda görülür dava
Buna hiç ihtimal veren var mı ki

İbrahim karanlık bulur sabahı
Kimsede kalmaz bak kimsenin ahı
Kul görmezse o nu görür Allah ı
Buna hiç kafayı yoran var mı ki