Memo Şiiri - Hamza Bilge

Henüz dokuz yaşında
Boncuk boncuktu gözleri,
Tek özlemi vardı oysa
Oda okumak.
Ne zaman okul açılır
Öğretmen ne zaman gelir
Bilinmez.
Hep imrenirdi Yaşo ya
Yaşo Kosorda okur,
Yaşo ağa oğlu.
Oysa hep kuzu oğlak ğüder Memo.
Keşke derdi...........
Zormuydu ağa oğlu olmak.
Memonun elleri ayaz çatlağı her sabah,
Dudaklarında yaban gevrekler,
Gözlerinde yitik bir umut,
Uzak ulaşılmaz düşleri vardı,
Umutları büyüklerin kıskacında.
Bakışları dilsiz bir renkti.
Keşke anam olsa der,
Hekesor ihtiyarları misali
İki büklüm olurda,
Büyüklük gösterir ağlamazdı.
Bir serüvenin başıydı yada ortası.
Yüreginin bir yanı korku
Biryanı öfkeydi sanki.
İpi kopmuş uçurtma misali bazan,
Bazan mahalle usanırdı,
Ekim ayı yeniden gelir
Okullar yeniden açılır
Özlemler yeniden başlardı.
Ta ki birgün,
Bilge öğretmen gelene kadar.

Asıl olan öğüt vermek değil örnek olmaktır.

Eylül 1983 Şenkaya