Memnuniyetsizlik Hastalığıymış

Hani bilir misin ki sen, memnuniyetsizlik hastalığını,
Kuzu gibi sevimli, alçakgönüllü gözükeni,
Bulutların arasından göz kırpıp,
Şimşek gibi çakıp düşeni.

Tabii ki ne bilirsin sen, elle alevleri söndürmesini,
Çağır, evet çağır gelsin itfaiyeci, görmez misin ortalığın dumanını,
Dünya alem boşverip,
Canından usandıranı.

Sahi, daldığı tatlı rüyadan uyandıranmışım,
Yok, gözü midesi nimetlere doymayanmışım,
Kulak ağrısı, görme bozukluğu olanmışım,
Yok yok, ne elinde, ne de avucunda ne bir yüzük, ne de bir değirmen taşı olanmışım.

Erken, daha erken uyandıranmışım,
Şuurum gün ağırımındaymış,
Şurda burda, ilerde bir yerde, arayanmışım,
Hani kara yalnızlığından kalansa, iç yalnızlığımmış.

Her nefes alışverişteyken, zaman yaşlanmış,
Düşler gibi, bilinç altımız zayıflamış,
Can düşen tenin ise tesellisi aşkmış,
Bas denklanşöre bas, gör hadi, hani kim hastaymış.