Memnu Matem Şiiri - Arafat Arık

Mavi muratlarım mahpus maverada,
Memnu matemlerim mahkûmdur, mecnundur, mücrimdir.
Maksudum mahcuptur, mağluptur, mahrumdur.
Meramım melankolik, mevsimsiz, münzevi,
Marazi meftununum, mecalsizim, mecruhum.
Menfezlerim mayınlı, metruk mekânlardayım.
Molasız mahvına maruzum…

Mırıldansam mısra mısra mahremimi,
Mahmur melâlimin mahşeridir meltemin.
Menfur mesafelerde muhacirinim, mültecinim,
Mustaribim, mühürlüyüm…
Maşukunum,
Medet! .

Mühletsiz mezatların menkul malıyım,
Mucip mahkemelerinde müebbet..
Müruruömrümmüş mahzunumun menzili,
Mukadder masallar mirasın.
Menhus muhitlerimde mey’usum,
Mücella muştularım musallanda.
Maksadın müşkülüm mü Manolya!
Merhamet!

Mehtabın meyhanesiydi manzaran,
Melodram merasimi mizanım.
Meçhul miatlarında müştekiyim,
Maskeli mazinde meskûn.
Mihnetimin maharetli mimarı…

Meğer manasızmış münacatım,
Mağdurunum, malûlünüm, maktûlünüm,
Mağrurlan!
Müzmin muammamın müntehası,
Mevta melikesi,
Merhemsiz mermilerinle mıhla,
Mümbit mezarımda mütebessimim.
Mevtim miladım…

29-MAYIS-2006