Memlekettim Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Üstünde bir yas var sanki Memleketimin.
Suskun Denizi,Kuskun Dağları...
Mutluluğa hasret sanki
Ağa,Beyleri...
Bilmem !
Ben mi soğuğum yoksa ora mı zemheri...
Çıkıp o Dağlara bir diyesim var
Oy Dağına,daşına,kuşuna kurban olduğum.
Her dağ karesi ovuk ovuk.
Bilirim !
Güneş deminde değil her yer soğuk...
Hele sabır et Anasının Nâzlı gülü,
Bu günlerde bu günlerde bir matem var üstünde Memleketimin.
O yüzdendir ki
Sesler geliyor boğuk boğuk.
Azın özü,ozanın son sözü kaldı...
Feryadlar bitecek. çığlıklar bitecek.
Hele bir doğsun güneş,
erisin kar,
Giyinsin yediveren güller gibi nazlı yâr.
Kalksın Dağlarımızda kar.
Dökülsün rahmet yağmurları...
gürlesin gökyüzü
Buharlar yükselsin gök yüzüne bak nasıl gelecek bahar.
Sen seyir eyle
Nasılda yeşillenir dağlarımız obalarımız.
Nasılda canlanır çocuklarımız, gençlerimiz, gelinlerimiz,kızlarımız...
Duyarız gayri hay hut seslerini...
İşlerler nakış nakış tarlalarımızı reçberler
kıışlar beygirlerimiz.
meler koyunlarımız kuzularımız.
Deniz çılgınlığına döner
Dağlar iştahla,iştihamla yücelir.
Kuşlar çıvıladaşır melodiler döker pas tutmuş kulaklarımıza
Renga renk olur her yerimiz.
Suskunluğu bozulur Memleketimin.
Suya susar yüreğimiz Ağustos susuzluğu gibi...
Testinin suyu buz olur bilirim!
lak'a lak'a içeriz ıslatırız buğazımızı...
İner ciğerlerimize
bir ter basar,oturur dineliriz.
Bir cıgara yakarak açılır gözlerimizin feri...
kurur vucudumuzun teri...
İnsanız ?
Tütürürüz bir hasret türküsünü
kalkar gider üstünden tümden karanlığa gömülen Memleketimin dertleri...
Haydi
Halaya durun yitirmeyin umutları
Ey yurdumda ki güzel insanlar
Bekliyor hepimizi güzel yarınlar...
Memoçilo 06.02.22 Berlin