Memleketten Uzakta Şiiri - Ali Yurdakul

Ölürsem birgün dostlar, anamdan ayrı, memleketten uzakta,
O gün alın, götürün beni doğduğum yere,
Çam ağaçları altında olsun mezarım,
Pamuk tarlaları yanında olsun,
Buğday tarlaları yanında.
Evimin topraklı yolları, gecekondu sarı evimin,
Köyümün boz topraklı yolları,
Bakmayın bana öyle...

Bırakmayın beni el memleketlerinde,
Komayın asma kokularına hasret,
Komayın yüreğimi, kırık dökük,
Uzak selvilerin dibinde, çaresiz boynu bükük...

Ne olursunuz, yine de götürün beni oraya,
Gömün beni, bir Haziran sıcağında,
Haziran mı? Temmuz mu? yoksa, ah yüreğim,
Ben hep Haziran da açtım ya sevdalarımı,
Haziran da sevdim çoğu kez, kara kuru bir kızı
Ve hep Haziran da tattı bu yüreğim,
Yarı baygın bu sızıyı.

Alın artık dostlar, alın,
Aşklarımla, anılarımla alın götürün,
Komayın beni buralarda, komayın böyle kırık dökük,
Komayın beni el memleketlerinde, çaresiz, boynu bükük...