Memleketin Birinden Mektup

Birse zaman, günler geçmeye durmuş,
Yaşam basamakları, bir iniş, bir çıkış,
Yollar tor, yollar duman,
Biri turnayı gözünden vurmuş,
aman da aman
Birini daha yeni gömdüler,
Gazeteler mi? Hiç sorma rüşvetçinin peşinde,
Mehmet Efendi alın teri döküyor,
Çiftçi Rıza Emmi kooperatif borcu ödüyor,
Kimi köşe dönüyor, kimisi dön deriyor,
Yağmur yağıyor, kar yağıyor,
Kalem alanın bileğinde arından,
Kelepçesi ağlıyor.
Devlet malı deniz…
Ah , ah ben duramam duramam,
Defterim, kalemim, silgim birde masam,
Güzel yaşamaktır, doğru olmaktır yasam.
Bir kalabalık bir kalabalık hiç sorma,
Trafikte cabası, kahvehanede dinç emekler,
Al kızı ver papazı…
Kafam dertli, kalbim dertli, kalem dertli.
Apartmandan inerken,
Bunlar kim diyecek olduk, karşımızda oturan,
Dayı oğlunu unuttuk.
Dedemizin tarihi mezarını yol yaptık,
mezar taşı mı? Bilemiyorum ya çöpe attık
ya da sattık.
Yolumuz yok ya birkaç kişinin adı yolsuza çıktı.
Merak etme onlarda medyanın abartması.
İşte yollar, toprak, çakıl, asfalt…
Tercihin toprak olsun, Aşık Veysel’in diliyle,
Senin yarin odur kimseye güvenme,
Hak için olsun, başkası için ölme.

30.09.1994