Memleketin Ahvali Şiiri - Adem Uysal

Bilsen ne çok değişti, ülkemiz sen gideli,
Güzel olan şeylerin, hepsini sıfırladık.
İnsanların birçoğu, şimdi akıllı deli,
Sevgi saygı kalmadı, hepsini uğurladık.

O güzel dostlukları, maziye gömdük şimdi,
İnsanlar çok değişti, hatır gönül bilmiyor.
Eskiden herkes benim, canımdı kardeşimdi,
Artık çıkarı yoksa, selam bile vermiyor.

Bir görsen anacığım, bu günkü halimizi,
Şaşırarak bakardın, bir anlam veremezdin.
Üstüne sünger çekip, unuttuk mazimizi,
Kahkaha atıyoruz, sen olsan gülemezdin.

Sevgi saygı zaten yok, duyarlılık kalmadı,
İmdat diye bağırsan, kimse dönüp bakmıyor.
Yaşanan olaylardan, toplum bir ders almadı,
İyilik ediyorsun, adam seni takmıyor.

Millete gına geldi, anarşiden terörden,
Memlekette insanlar, tavuk gibi ölüyor.
Vatandaş kahroluyor, izlediği haberden,
Dış güçler halimize, bakıp bakıp gülüyor.

Böyledir anacığım, memleketin ahvali,
Bunları da atlatır, birgün bu aziz millet.
Dedim ya çok şey oldu, sen dünyadan gideli,
Bu sancılı günler de, geride kalır elbet.

Öte yandan ülkede, çok güzel şeyler yaptık,
Hepimiz elimizi, taşın altına koyduk.
Devlet millet el ele, birçok hamle başlattık,
Milletçe çok sevindik, büyük mutluluk duyduk.