Memleketimin Yiğit Kızı Şiiri - Aliş Gülden

MEMLEKETİMİN YİĞİT KIZI

bir tanem
zehirli bir ok gibi
iri kara gözlerin Hunu’da saplandı yüreğime
bahtiyarım seni sevmekten
siyah saçlarının her teli
ilmik ilmik dokunurken yüreğime
konar göçermi sandın yurttan yurda

memleketimin güzel kızı
memleketim kadar güzel
doğduğum topraklar kadar özelsin
Arıtaş’ım kadar güzelsin

memleketimin yiğit kızı
memleketimin toprağını kına diye yakmışım avuçlarıma
memleket kokulu yarim
sevmişim seni
yurdumun çakıl taşlarını kolye yapıp
boğazıma asar gibi asmışım
adını kalbimin ortasına
zincirlenmiş sevdan
hayatın ağırlığını taşıyan yük gemilerinin
demir attığı gibi derinliklerine denizin
demir kazıklar gibi çakmışım seni gönlümün denizine

ey memleketimin
kenarı pullu boncuk dizmeli
beyaz yazmalı asi kızı
sevdanı yaşamak marifettir şu zamanda
tek başına
aşkının mabedini alıp karşıma
çıkıp dağların yükseğine
adını vatan gibi yazıp
sevmişim seni
vahşi ve gururlu yalnızlığında erciyes dağının
doruğunda kızıl bir kor ateşi tutar gibi
beynimizin içindeki
bize çizilen hapishane duvarlarını yıkıp
sevdim seni memleketimin yiğit kızı

Türkiye’m diye sevmişim yadellerde seni
bulmuşum seni destansı dede korkut masallarında
yerle gök arasında vuslata dair ne varsa
gül dikeni avuçlarıma batar
ve avuç içleri nasıl kanarsa
sen öyle batmışın damarlarıma
sevmişim seni karşılık gözetmeden hesapsız kitapsız
ey yurdumun ay yıldızlı bayrağı kadar
nazlı kızı
memleketimin sevdalısı deli gönlüme
senden başkası söz geçirmez
gel sustur yüreğimdeki feryat figanı
dünyalar güzeli
seni sevmek macera değil
suçta değil
usandım kendimden kaçmaktan
yitirilmiş hayatlarda yitirdiklerimize yanmaktan
memleketimin yiğit kızı
sevmişim yurdumun dağlarını taşını
zemheride kara kışını
sever gibi sevmişim

sevmişim seni memleketim kadar
seveceğim seni ebediyete kadar