Memleketimin İnsanlarından Bir Demet Kesit

1.
bir karıncanın
köyü, kasabası, şehri var mıdır bilmem
sen çıktın bir dağ köyünden
tahsil ettin yatılı devlet mektebinde.
bir karınca
buğday tanesini nasıl taşırsa
öyle taşıdın yaşamı
terlerdin
bir karınca terler mi bilmem.
tanrının sevgili kuluydun
insan hakları
demokrasi
küreselleşme
serbest piyasa derken
oldun adam
bir karınca adam olur mu bilmem.
zenginlik başa bela
pamuk ellerin yüreğinde sızlanırsın
yüreğin nasır.
retorik sanatının en gözde adamı
söylemin çağrıştırır
terketilmiş köy sokaklarının sağır karanlığını
bir ışık yak desem
yakamazsın.
bal gibi bilirsin
serseri kurşunlar sever ışığı
son sistem güvenli uydu kentlerine gir
aman değmesin sana gün ışığı.

2.
yaram bir orman yoludur
nedbeleşmiş
kasvetin rengi.
bir karayel esti savruldum
üşüdüm
sera baharında güneşlenirlerken
unutuldum
kılçıklı sevdalar hep battı
yutamadım.
onbinler dolu meydanları
reklam panoları esir almış
markalar iç gıcıklayıcı.

3.
ah bu memeleketimin taşı toprağı
sen de miskin tarih bile eğleşmedi
kültürler sarmalında durağanlığı yoktu.
ihanet umutlandırır kemgözleri
bilmezler ki
ihanetin gözü kör
ruhu karabasan
iki tarafı keskin bıçak
yaralar adamı.
acımın suskunluğu var havada
rüzgar güllerim gitti dönmez.
bilmezler ki
yoksulluk yoksunluk benimdir
türkülere sorsunlar
istemedim tabib.
inancım gönlümde sır
hiç derdim olmadı ' üstün insan '.

ah bu memleketimin taşı toprağı
kendine güven aşmıştı emeği
amforalarda gördüm parmak izlerini
iznik çinilerinde gördüm her damla terini.
bir çift mavi göz gördüm
izmir'den ege'nin mavi sularına bakan
ardında sen
bağrında on milyon sevinçten ağlaşır
hiç istemediler
yaban yardım eli.

(eskişehir- ocak 2007)