Memleketimin Aydınlık Yüzüsün

karanlığı süremediler diye anlına onlar üzülsün
sen izmir gibi
memleketimin aydınlık yüzüsün
sevdamın kirlenmeyen türküsüsün
artvin gibi dimdik durursun karşısında onursuzun
gönlümde nazım hikmeti’in şiirleri gibi ölümsüz büyürsün

çıkar artık gözlerinden korku bağını
seni nasıl sevdiğimi görürsün
kırma düşlerimin dallarını
sevinç bahçemde neden hüzün büyütürsün
sevmek olsun bütün suçun

kendime cennet yapacağım gözlerinden
neden elmasların dökülsün
değerini bil bu aşkın sonra berbat üzülürsün
istiyorum ki yaralı gönlün aşkımda
arif sağın elindeki saz gibi gülsün