Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Vatan sevgisini,hasretini çok güzel işlemişsiniz.Kutluyorum kaleminizi.
Vatan sensin, canım fedâdır sana
Güzelliğin destan oldu cihana
Her zerrende kutsal olan her mânâ
Başıma taçtır canım memleketim.
Erol Bey her karışı şehidimin kanıyla yoğurulan bu güzel vatanımızı anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalıyor, cümleler yetmiyor, anlatılacaklar bitmiyor.Güzel dizelerinize bir dörtlükle katılmak istedim.Ayrıca 'Arkadaş' şiirime yapmış olduğunuz güzel yorumlar için çok teşekkürler eder, saygılar sunarım...
Üzerinde yaşanan şu topraklar o kadar değerli ki her katresinde bir can kırığı yatar .Karış karış sevda kokar bu topraklar .İlmek ilmek sevdayla çizildi bu sınırlar ve Türk'ten başkasına yar olmadı olmayacak bu topraklar
duyun ey aç gözlü canavarlar.Anayurttan uzak olan gurbetçi kardeşlerimiz vatanın değerini daha iyi bilirler.Bir Vatan'ın ve bir Bayrak'ın ne anlam taşıdığını anca gurbet elde Vatan hasreti ile yananlar bilirler.
Sizde vatan özleminizi bu şiirle çok güzel ifade etmişiniz.''Dağları kekik kokan memleketim '' ne güzel ifade etmişsiniz...buram buram hasret ve özlemle dile gelmiş kaleminiz.Saygılar sunarım.
Özlem dolu şiirinizi severek okudum. yüreğinize sağlık.tam puanlarımla saygılar yusuf sönmezler
özlem dolu bir şiir olmuş keşke herkes sizinkadar sevse bu cennet vetanın bu arada hoşgeldiniz biraz geç oldu ama selam ve dua ile
memleket gibisi varmı efendim.bülbülü bile altın kafese koymuşlar,ille de memlektim demiş.hele bizim memleketimiz gerçekten bir cennet.
kutlarım.
kutlarım sizi üstadım. zamanımın azlığından işin özüne girmeden hariha yazdın selam
BU HARİKA ESERİ DİNLEMEK İSTERİM KUTLARIM SELAM İLETTİM SİZE
Bu değerli ve anlamlı çalışmayı kutlarım,selamlrla...
Daha önce kurduğum grup sayfasını bazı işlerim nedeniyle pasiflemiştim.
Artık üye katılımına ve paylaşımına açılmıştır.
Değerli dostlara selamlarımla. Link altta.
http://gruplar.antoloji.com/nevbahar-grubu/
sayfamdan da tıklayabilirsiniz
kutluyorum şiirini,
kutluyorum sizi,
muhteşem,
harika,
maşallah,
su gibi içtikçe iç eline emeğine sağlık,
on puan,
tam puan.
Bu şiir ile ilgili 98 tane yorum bulunmakta