Memleketim Kokuyor Gözlerin

belki yağmur yağacaktı
belki ıslanacaktık
belki üşüyecektik
belki de sarılacaktık birbirimize
öyle ya
savaşın içinde bulduk birbirimizi
bence vurulacaktık
benim kanım sana
senin kanın bana damlayacaktı
gün batımındaki kızıl elma gibi
kırmızıya boyanacaktı saçlarımız
ya da
okyanusa açılan küçük bir pet şişesi gibi
nereye gittiğimizi bilmeden
adres soracaktık hiç tanımadığımız insanlara
hiç tanımadığımız insanlara gülücükler saçacaktık
inadına yaşayacaktık ulan
inadına hep genç kalacaktık
aradan tam bin yıl geçti
kemiklerim ufalandı
gözlerim eridi
şimdi sen bana az önce "aşk..." mı dedin
çoktan unuttum pembe rengini
nereye baksam gözlerim siyahı görüyor
yeşil bir elma gibi memleketim kokuyor gözlerin