Derdi cefayı çektiğim,
Zevki sefayı sürdüğüm memleketim İstanbul.
Gözlerimi sende açtım.
Toprağında yedim içtim.
Onlarca diyarlardan geçtim.
Bir sende beni buldum.
Çünkü ben senin suyunda yoğruldum.
Nasıl geçerim Adalar'dan, Üsküdar'dan?
Seven vazgeçer mi? Gönül verdiği yardan.
Şubat ayında geline döner,
İstanbul'um yağan kardan.
Ne düşmanın şerrinden korkup
Kabuğuna çekilmiş,
Nede göz dikene boyun eğmiş
Cesur halkı dört bir koldan!
Kuşatmışlarda kalelerini
Yılmadan, yorulmadan yürümüş atalarım ileri!
İstanbul aşkı ile yola çıkmış Fatih Sultan Mehmet'i
Ruhumun yaşarken tanıdığı tek cenneti,
Bu yürek ne sevdalar tükettide;
Bir seni terketmedi! .....
Yurdumun her yeri ayrı bir güzel ayrı bir töre.
Eller bile inkar edemez güzelliğini göz göre göre.
Türkiye'min karma yanı, kalbinin çarptığı yer,
Namertten sakındığı güzel şehir İstanbul'sun.
İsterim son suyumu senin bağrından içeyim,
Dilerim Allah'tan ömrüm bir sende son bulsun! ......
Kayıt Tarihi : 6.4.2006 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzel bir çalışma
güzel bir emek kutlarım
İstanbul gibi dünyada bir şehir daha yok güzellik bakımından
ama maalesef biz yaşanmaz hale getirdik yüreğine sağlık diyorum
TÜM YORUMLAR (4)