Memleketim Diye Sevmek Seni

MEMLEKTİM DİYE SEVMEK SENİ

Memleketi solumak şehrin tenha sokaklarında
İnsanların yüzlerinde memleketi aramak
Şu bizim Ayşe teyze, şu bizim Mehmet amcaya benziyor demek
Hiç haz almadığın insanları bile aramak bazen
Kaldırım taşlarına dokunurken topukların,
Memleketinin çamurlu sokaklarında gezinirken ki heyecanı yaşamak birden

Memleketi hissetmek; kirli caddelerde
Şehre tepeden bakmak mesela
Hey gidi şehri diyar demek
Seni izlemek vardı şimdi burada demek
Burun sızlatmak mesela
Şöyle çekmek burun damarlarına seni
Manevi yokluğunu ciğerlere
Hey gidi koca memleket demek
Sen değil de burada
Benim memleketim olması gerekti demek

İstememek hiç bir şey senden
Her şeyine eyvallah demek
Gelenine, gidenine selam göndermek
Kartpostallarına dokunmak gizlice
Şöyle hayal etmek, renksiz çerçeve olan gözlerimde seni
Saniyelik iklim değiştirmek mesela
Ne hoş olur arada
Sevmek birini
Ah demek ahh…
Özlemleri bastırmak açılan yaralara
Sonra arkasından o bayramlar diye bilmek mesela
Nerde eski bayramlar demek
İklimleri bile insanlara bağlamak
Benim memleketimde şöyleydi demek
Olabildiğince övmek seni
Yemeklerini, taşları, tozlu yollarını övmek
İssiz sokakları dolduran gençlerini
Ellerindeki sigarayı anlatacağın sırada susmak mesela
Memleketim bambaşka demek
Sevmek seni
En masumane çıkarsız sevgiyle sevmek seni
Yoksa çıkar var mı ki!
Suyunu, havanı, toprağını çıkarlar arasına koymamak mı gerek
Memleketim diyebilmek
Sessiz sedasız
Kalabalıklar arasında kaybolmak belki de benimkisi.

Meltem KAVAK