Memleketim Deliorman Şiiri - Cevat Çırak

Memleketim Deliorman

Ne zaman güzel bir kış fotoğrafı görsem
Bizim oralar gelir aklıma
Bizim oralar nere mi dediniz ?
Deliorman etekleri
Pehlivanlar diyarı
Koca yürekli insanlar memleketi
Akıncı çocuklarının , yiğidin harman yeri.

Kış deyince,
siz bana
Aldırmayın şaşırmayın
Evlerimizin boyunca kar olurdu da
Okullar kapanmazdı
Karın içine tüneller kazılırdı
Çocuklar okuldan dersten geri kalmazdı

Her uşağın bir kızağı vardı
Kimisi eski bir leğenden
Kimisi akına kızaktı
Lakin ayrı gayrı yoktu,
O senin bu benim nedir
Bilmezdik biz
Mahallenin başından salardık kızakları
Sonra tee en aşağı kadar kayardık.
Bazen köy çeşmesinin üstünden fırlardık
Kimimiz bir tarafa kimimiz öbür tarafa
Savrulurduk
Kimimiz de çeşmenin yalağına düşerdik.
Soğuk kar kış demez
Üşümez gülüşürdük
Köy çocuklarıydık biz
Her şeyimizi bölüşürdük

Memleket deyince aklıma
Köyüm gelir hislenirim.
Mahallenin tozlu sokaklarında
Arkadaşlarımla bulurum kendimi
İkiye bölünürdük
Mısır saplarıyla muharrebecik oynardık.
Kazanan kaybeden olmazdı hiç
Biz köy çocuklarıydık
Topraktan öğrendik paylaşmayı,
Sevgiyi ,
Kuzuların ince merhametli sesinden
öğrendik.

Memleket içinde memleketiz biz
Anavatanda nefes alır
Deliorman’da rüya görürüz
Anlamaya çalışmayın anlayamazsınız
Ruhumuzda ki yaraya kül basamazsınız
Anlamaya çalışmayın bizi
Ne yapsanız ne etseniz nafile
Yüreğimize her dokunuş
Büyük derin bir asude

Mâna aramayım yazdıklarımda
Muradını çeken bilir ayrılığı sonuçta
Yar deyince, kış deyince, yaz deyince,
Elimde değil,
O hep aklımda
Deliorman bu, taşar, coşar gelir
Dikilir çocukluğumla
Anılarımla o daima aklımda.