Memleketim Benim Şiiri - Ercan Cengiz

MEMLEKETİM BENİM

memleketim benim, kanadı kırık serçe
kavak ağaçlarının altında yetişen menekşe
dağdaki ateşi gören suda
duman dumana kavuşur, ben yanarım insan oluşuma

fazla gelmeyin üstüme
gezmişliğim orda Azrail’in gölgesindedir
bilesiniz yarım nefesle yaşıyorum yüzyıllardır
bir kaptan yemişliğim vardır komşumla
aynı bardağı kullanmışlığım

akan kanıma yol gösteren yağmur
asi ruhlarla mavi düşlerimi buluşturmaya gelmiş
durmasın yağsın üstüme bütün bereketini
ister gök gürlesin arkamda, ister kararsın yeryüzü
utanacaksa zamansız ölüm utansın

nasılsa ateş görür ateşi, alev alevi
ayak izlerimden yükselen bu dumanı
kimse aldırmasa güneş görür nasılsa
ah’ıma binsin acılar işlesin toprağı
gözlerimde toprak demlensin asi ruhlar adına

kim kellesini alıp da koltuğuna, bana uzatır elini
bura Kayışoğlu Yarması’dır gizlenmiş çıplak acı
ne çocuk, ne kadın bilirler
süngü ve dipçikle hizaya getirenler

artık kızıl kızıl akan bir pınardayım bugün
dilim, kimliğim, özgürlüğüm, memleketim benim
seni taşımaya yeminli bütün kahrı ve acısıyla
hâlâ yaşadığının işaretidir
seni getiriyor seni, birbirine karışan nehirler

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)