Dağların uğultusuna emanet kaderi
Kurtların yanlızlığına
Arayıp soranı bile yok
Kendi çocuklarından başka
Dost bildiği rüzgarı almış önce koynuna
Sonra orta yerinden çatlatmış güneş
Damar damar akmış acı
Yazması mavı oya
Elleri kına
Memleketim ağlama
Berlin den gelmidimi yavruların sana
Elini öpmedi mi İsrafıl yıldızkan
Böyle ikide bir başıma kalkma
Bıraktım diye seni bir başına
Sende aç koydun
Güldürmedin yüzümü
Söyletme beni
Azmı yandım kent meydanlarında
Hasret karlı dağlarına
Ekmek arası köfte
Hamburger olduğunda
Ağlamadım mı soframda
Sevdalandığım kadın
Bana flörtüm diyor
Bir gecelik aşklara yenildi yavrun
Oysa bileğimi hiç bükülmez sanıyordun
Toprağım ağla ağladığınca
Bir dosttan mektup aldım bu sabah
Kanka ma diye yazmış başına
Oda değiştirmeye çalıştıklarından olmuş sonunda
Bu imansız sabahlar
Böyle mi dokunur adama.
Toprağım ağla
Sonra o süslü cümleler kuran adamlar
Derin düşündüğüne inanan
sığ yaşayanlar
aşka çözüm bulanlar rakı masalarında
yani yoz ürünü ülkemin
bozuk düzeni
biliyorum bunlar dinamıt gibi hayatında
toprağım korkma
çek pimini
ağlama
gözyaşını düşürdüğün dağlarda bul kendini
taşan ırmaklara Sal
çam ağaçlarına ver sesini
ama küsme
belki bizde buluruz kendimizi
bundanmıdır uçurum ettin gevdeni
bu yüzden mi en sevdiğin ay zemheri
ve çok sevdiğin içinmi bu ayda doğurdun beni
Kayıt Tarihi : 12.8.2004 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Derin düşündüğüne inanan
sığ yaşayanlar
aşka çözüm bulanlar rakı masalarında
yani yoz ürünü ülkemin
bozuk düzeni
biliyorum bunlar dinamıt gibi hayatında
toprağım korkma
çek pimini
ağlama
yazara saygılar.. tebrikler... bu çalışmasından dolayı teşekkürler...
Böyle mi dokunur adama.
Toprağım ağla
........
biliyorum bunlar dinamıt gibi hayatında
toprağım korkma
çek pimini
ağlama
tebrikler...
Çiçekli fistanlar,
Yüreğimizde açan kan çiçekleri gibiydi
Bu yaz Ardahan...
Kura'sı bahçıvan
-Vekili çıyan
-Ekonomi nahcivan
Dağ, taş, ova hep çimen
Çiçeklerle bezeliydi Ardahan...
Çok aradım koyun kuzu görmedim
Sevdasıza selam bile vermedim
Memleketi yüreğimden silmedim
Küsmemişti sevdalıydı Ardahan...
Seni sorup, duyduğunda ağladı
Selamını aldığında dağlandı
Tesellisi yürekteki bağdaydı
Çiçek çiçek bal gibiydi Ardahan...
Arıcılık gözde meslek olmuştu
Binbir çiçek dere tepe dolmuştu
Görüntüsü botaniğe dönmüştü
Çiçek çiçek gülüyordu Ardahan
Aç koyduğu insanına yanardı
Teselliyi gelenlerde arardı
Birgün herkes geri döner sanardı
Yanılmıştı ağlıyordu Ardahan
Yüreklerde yaşıyordu Ardahan...
Değerli can dost şiirini ilk okuduğumda yüreğim yanmış ve yanık yüreğimin küllerinden bu dizeler dökülmüştü. Dizeler bu şiire döküldüğüne göre şiirin altına yakışır düşüncesiyle affına sığınarak serdim buraya...
Berlinden sonsuz selam, sevgi ve saygılarımla
İsrafil Yıldızkan
TÜM YORUMLAR (11)