Memleketim Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Şimdi o dağlar yetim
Üzeri puslu kaldı
Duydum baharda gelmezmiş
Ben o diyarlardan ayrılalı
Gayri güller kan kırmızısı açmazmış
Bülbüller bir başka öter olmuş ben duymayalı
Çağlaya, çağlaya akan Kızılırmak durulmuş
Gelin gibi,süzülerek akar olmuş…

Ya da öyle gelirmiş anama
Öyle diyor bana yazdırdığı son mektubunda
Kim bilir, memleket küsmüşümüş belki de bana
Terk ettim diye memleketi yabana…

Kolay mı be anam
Hiç kolayına terk edilir mi memleket
Hiç kolayına çekilir mi gurbet
Değil yiğidinde, namerdinde bile
Ne bilek bırakır ne de yürek..!

Beni özlemez mi sanırsın oraları
Üzeri puslu dağları
Buram, buram çiçek kokan yaylaları
Bilmem kaç kurban alan Kızılırmağı
Yazları kayan yıldızları seyrettiğim
Üzeri çimen dolu, papatya dolu
Kerpiçten evlerin toprak damlarını
Burada her şey sahte be anam
Sevgileri, duyguları, insanları
Ve hatta her insanda bol olan umutları
Nerde benim memleketim nerde buraları
Söyle, beni özlemez mi sanırsın hiç oraları…

Bazı şeyler var ki unutulamaz
Yürekten söküp atılamaz
Damarımda geziyorsun
Yüreğimde atıyorsun sen memleketim

Nasıl unuturum
Gözümün nuru, ana ocağı, baba diyarı
Şehit yatağı yüreğimin sevdasını..?

Toprağın bağrını çapalarla deşti ninelerim
Üzerinde at koşturdu senelerce akıncı dedelerim
Her karış toprağını kanlarıyla korudu cetlerim
Benimse senden uzaklara
Sürgüne, gurbete düşmekmiş kaderim..!

Ah anam ah!
Yine yüreğimi kanattın
Yine özlemlerimi ağlattın
Sanırdım bir sana hasretim
Buna birde sen yüreğimin sevdası memleketimi kattın..!

Ah yaramı deşme yine
Acı, acı inletme beni yüreğimde özlemlerimle
Ah memleketim ah
Seni görmeyeli öyle özledim öyle özledim ki
On sekizinde yavuklum gibi
Gözümde tüttün memleketim
Şunu bil ve inan
İnanmazsan
İşte sana Kur’an!
Kadın gibi, silah gibi namusumsun
Yiğitliğin gereği mertlik gibi vebalimsin
Dinimin bir emri de farzımsın sen memleketim
Hele bekle, birazcık sabret
Hasretimi, toprağının bağrında yatarak dindireceğim
Bu da benim son vasiyetim..!