Memleketim Şiiri - Osman Balkıs

Yükselen minareleri vardı,memleketimin.
Yıldızlarla kucak kucağa.
Gökyüzüne değen başlarımız.
Sarıklarımızda dört mevsim, yedi iklim,
Maverayla kilitlenmiş bakışlarımız.

Ruhlarımız ney kıvrımında; uçan bir melodi,
Secdelerimizde dalardık sonsuz okyanusuna rahmetin.
Kanlı şafaklardan biçilmişti,pelerinimiz,
Ve saçlarımız gür çayırlar gibi bereketliydi.

Ve nasırlı ellerimiz;
Tutam tutam,başak başak,
Sadi gül toplardı,
Leyli lale bahçesinde koşardı...

Çölü dinlerdik geceleri,
Toprağın nabzı kalbimizle bir atardı.

Gizli hazineler sözlerimiz;
Kelimeler bir defalık,
Taşlar taşır heceleri.

Allah göğün ve yerin nuru,
Biz kozmozun hayati unsuru.

Yükselen putları var,şimdi memleketimin.
Beton kentlerle içiçe.
Banka-borsa,tahvil-çekler,
Ulusal-global holdingler,
Et pazarı,can pazarı bulvarlar.
Sayılara hakim,mahkum sultanlar.
Gresli toprak altında çiyan gibiyiz,
Devrik sarayların ahmak sürgünüyüz.

Vah benim şuuru yitik,şiardan yoksun milletim,
Putperest bir toplumda İbrahim’siz memleketim...

21/01/1994/ Fındıklı