Memleketim Şiiri - Yükselen Yağmur

Yorgunluğa sarılmışım, ta içine düşmüşüm
Üstümü örtmüş sıcak bir tarla çorbası anne
Emeğim ne kadar candandı içinde büyümüşüm
Helal bir memleket yoğrulmuş yüreğime

Uyumazlar gece yarısından sonra geceler
Yola çıkarız gece, yıldızlar, ben ve öküzler
Kurtlar bizim kurtlarımız bir şey demezler
Memleket sınırı yazılıymış pençelerine

Toprak bin bir çiçek verir ballanır dağlar
Sular ağustosta dondurur türküler yakar
Var ya şu kızların kınalı elleri yürekler yakar
İlmek ilmek memleket işlenmiş gönüllerine

Tomurcuktum yeşerdim ben bu topraktan
Suyun emdim meyve verdim topraktan
Ceddim kemik olmuş karışmış bu topraktan
Yanarsam memleket tüter dumanlarımdan

Nehirleri içimde dolaşır umudum sular
Sıra dağları yücedir, eğilir başımı okşar
Korkarım basamam içinde şehidim yaşar
Toprağı anamdır, canımdır memleketimin

Ayrılsam solar da ölürüm yakar hasretin
Hüznüm yalnız sensin başka yok derdim
Yetim kaldı sensiz ağlayan kardeşlerim
Uzat onlara da ellerini ey memleketim

Ben sendeyim sen benim gözümün içi
Sen mi değiştin, yoksa ben mi canımın içi
Hani kara ekmeğim, sütüm, nerde cevizin içi

Anladım sen memleketimsin değişen benim
Özür dilerim, dirilecek seni daha çok seveceğim

13.06.2018 Ankara
Yükselen Yağmur