Memleketim Şiiri - Osman Erdem 2

Benim, canım memleketim,
Ne acılar, ne sevdalar yaşandı senin bağrında
Sen ki asi ve sevdalı evlatların anası,
Sen ki verimli ve çorak toprakların tarlası,
Sen ki meyveli ve kısır ağaçların bahçesi,
Sen ki 12 ayı veren, 1 ayı vermeyen toprakların sahibi,
Her rengin, her fikrin, her inancın yoğrulduğu Anadolum.
Vatanım, sevdam, diyarım, değerim güzel Yurdum.
Kırsalında doğduğum, kırlarında koştuğum,
Yaylasında çoban, tarlasında ırgat olduğum,
At bindiğim, öküz koştuğum, tırpan salladığım,
Soğuk pınarında su içip, ağaç dibinde yattığım,
Vatanım, güzel yurdum canım Anadolum.
Posof’unda çocuk, İstanbul’unda genç olduğum,
Konya’sında kendimi bulduğum,
Adana’sında öğretmen olduğum,
Ardahan’ın sazağında, sıcak insanlarıyla ısındığım,
Her biri senin geleceğin olan,
Canım evlatlarımın, öğrencilerimin umudu,
Milletin, ümmetin, insanlığın geleceği,
Çilem, sabrım, cesaretim canım Memleketim.
Seni bilmeyen geçmişten,
Sana adanmayan gelecekten neylesin?
Sen ki Övülmüş’ün övdüğü İstanbul’un Haremisin.
Neylesin senden habersiz, varlığını.
Neylesin senden habersiz, yokluğunu.
Anadolum, Vatanım, Memleketim, TÜRKİYEM.

2017