Memleketim Şiiri - Özer Altay

türkülerim hoyratlaşır karasabanların izlerinde
dudaklarım çatlak ve soğuktur al yanaklarım
güz yanığı saçlarına çalar başaklarım

başaklar gibi hasret, başaklar gibi nöbetteyim
yapraklarım yeşerir toprağın ıslandığı mevsim
tomurcuklarda saklı bi umuttur memleketim

memleketim, dilim, damağım, etim
toprağımda filiz, soframda bereketim
sarışın bi sevdadır memleketim

çocukluğum dalgalanır suların yüzünde
mevsimlerim dalgın ve karasaldır aşklarım
Osan’ın ellerinde nasırlaşır sevdalarım

memleketim! dalında yediğim dut tanelerim
ceviz kabuklarında kararmış çocuksu ellerim
diz yaralarımda sızıyan bir yaradır memleketim

karasal bi sevdanın bağrı yanık hicranıyım
köylü bir yürekte kanayan sevdayım
gurbet kışlarında ağarmış saçlarım
memleket gibi çocuk, memleket gibi yaşlıyım

sorma "ne zaman" diye
belki bi yaz dönerim
memleketim!
dönülmez bir zamandır memleketim

bozkır yamaçlarında otlattığım kuzular
babamın ellerinde ekmek olur buğday
sarı ovalarından çıplak dağlarından
ayrıldım bi sabah memleketimin koynundan

memleketim! memleketim!
akar sularından en güzel türkülerin
yüzmeyi öğrendiğim o soğuk derelerin
memleketim! memleketim!
içimde durmuş bir saattir memleketim

Borçka/ 10 Mayıs 2017