Memleketim Şiiri - Yorumlar

Duygu ve düşüncelerimizi yansıtan, yüreğimizdekileri dillendiren harikulade bir şiir ve oldukça anlaşılır, oldukça manidar. Çok beğendim. Taşıyan yüreğe, yazan kaleme sağlık. Saygılarımla. 5. tam puan ve saygılarımla

BU MEMLEKETE VATANA CANLAR VEDA OLSUN
MEMLEKET SEVDALISI ŞAİREYİ SELAMLIYORUM

Saygı ile.. Cennet yurdumuzun huzur veren görüntülerini, şairimiz Necla KURT KARDELEN bizlere ikram etmiş. Biz de teşekkürle kutluyoruz.
Memleket havası davul-zurna ister. Bir şiirimin girişiyle, bu havaya uymak istiyorum:

'Gürleyip duruyor davulla zurna,
'Sen de koş arkadaş, bekleyuip durma.
'Gürül gürül dolar ruhunda kurna;
..................
.................
*Nadir ŞENER HATUNOĞLU: matematikçi-bilim uzmanı*

harika bir yorum.......... tebrikler.........

ÇORUM DIŞINDA, ÇORUMLU
19 PLAKAYA BAKINCA NE GÖRÜR !

Ailede kardeşlerimizin, köyde akrabalarımızın, ilçede köylülerimizin, ilde ilçelerimizin, başka bir ilde Çorumlumuzun veya komşu illerimizin, ülke dışında güzel ülkemin ayrı bir yeri vardır.Çünkü oturup sohbet ederken, ortak yönlerimiz, tanıdıklarımız, örf ve adetlerimiz benzerlik gösterir.Sohbetler biraz daha farklılaşır.İnsan fiziken uzak olsa da, ruhen özlediği o eski mekanlarda veya aile efradı arasında oluverir.Bir anda çocukluğuna, gençliğine daha doğrusu yıllar öncesine gider ve hey gidi günler hey ! deyip derin bir ah çeker.Biraz duygusallıkla ‘’ keşke çocukluğum geri gelse de; gençliğin, yaşlılığın başıma ne işler açtığını şikayet etsem ! ‘’ diye mırıldanır. Zaman bir başka geçer.Sanki o günleri tekrar yaşadık diyerek, daha sık bir araya gelelim temennisiyle ayrılırlar.Bu bağlamda bende, yıllar önce yaşadığım bir iki anımı siz değerli okuyucularımla paylaşmak istiyorum.
*1976 yılında Osmancık İlçemizin Seki köyünde yaylada kalmamız ve her gün bir saatlik bir mesafeyi hem yalnız hem de çocuk olarak, dağdan taştan yürüyerek zor şartlarda okula devam etmem sebebiyle, ilkokul beşinci sınıfı Ankara’da bir yakınımın yanında kalarak rahat okuyabilmem için ailem Çankaya’da bir İlkokula yazdırdı.Rahmetli babam benim çok üzülmüş olacağımı sezmiş olacak ki, ‘’oğlum ne iyi işte, DEMİREL’İN mahallesine gidiyorsun!’’ diye teselli ediyordu.Fakat benim için Osmancığın dağ köyü, Çankaya’dan daha iyiydi.Çünkü çocuk olmam ve ilk defa köyden dışarı çıkmam nedeniyle ailemi ve köyümü çok özleyecektim.Tabi o zamanlarda telefon imkanı yok.Mektupta sınırlı.Bir gün okul çıkışı eve gelirken, ara sokakta 19 PLAKALI bir otomobil gördüm.Yanına heyecanla koştum. O, 19 PLAKAYA baktım, baktım… ve bu bakışlar belki yarım saat sürdü.Ama bu bakış sıradan bir bakış değildi.Hiç tanımadığım bir otomobilin 19 PLAKASINA baktığımda, 11-12 yaşlarındaki bir çocuk psikolojiyle annemi- babamı, köydeki bana benzeyen ve beni küçümsemeyen samimi sınıf arkadaşlarımı, bağımızı, bahçemizi, tavuklarımızı, köpeğimizi daha doğrusu suyunu içtiğim, havasını teneffüs ettiğim köyümü görüyordum.(Yıllar geçmesine rağmen, her hatırladığımda etkilenirim)
*Efendim birkaç yıl önce Ankara’nın Keçiören ilçesine özel arabamla gitmiştim.Bir program nedeniyle cadde trafiğe kapatılmış ve arabalar orta kaldırımdan karşı tarafa geçiyordu.Bende geçmeye çalışırken arabanın altı yere değdi ve askıda kaldı.Ben eyvah ne yapacağız şimdi, yol ortasında rezil olacağız diye korkarken, karşı tarafta kalabalık olarak yürüyen aileden bir teyzenin oğluna ’’ Oğlum baksana, 19 PLAKA hemşerimiz. Arabası ortada kalmış.Koşun bir el atalım ’’ dediğini duyunca rahatladım.Onlarda sağ olsun hemen gelip bizi sıkıntıdan kurtardılar.Bende; teşekkür edip, zahmet oldu deyince o teyze, ‘’ne zahmetiymiş oğlum, hemşerimize koşmayacağızda kime koşacağız ! ‘’ diye cevap verdi.
* Geçen hafta Eskişehir’de bir yakınımla evine giderken ‘’abi dedi şu köşeye 19 PLAKALI bir araç park ediyor.Sabah işe giderken ve akşam dönüşte mutlaka dönüp bakıyorum ‘’ dedi.Bende niye bakıyorsun diye sorduğumda, 19 PLAKAYA bakınca memleketi görüyorum dedi.Geçmişte bende görmüştüm dedim. Demek ki, gurbette insan, kendi ilinin plakasına bakınca memleketini kolayca görebiliyor, o halde bununla ilgili bir makale yazayım dedim.
Netice olarak; insan büyüdüğü, havasını teneffüs ettiği, acı, tatlı anılarının geçtiği köyünü, ilçesini, İlini unutamaz.Zaten unutursa vefasızlık yapmış olur. Hızlı şehirleşmenin getirdiği bir takım şartlar köyümüzle, ilçemizle, ilimizle irtibatımızı azaltsa da gönlümüzdeki sevgisini asla azaltamaz.Çorum dışında, özellikle uzak illerde , yollarda 19 PLAKA gördüğümüzde az veya çok hepimizi etkiler.Hatta kendinizi biraz daha güvende hissedersiniz.Yalnız burada şunu da ifade etmek isterim ki, 19 PLAKALI bir aracı başka bir şehirde kullanırken daha çok dikkat etmeliyiz. Kurallara titizlikle uymamız, yağmurlu bir havada yolda yürüyen vatandaşa çamur sıçratmamaya çalışmamız veya karşıdan karşıya geçen vatandaşa kolaylık sağlamamız aynı zamanda Çorum adına bir artıdır.Kurallara tam uymamamız veya hoş karşılanmayan bir harekette bulunmamız Çorum adına eksi olabilir.Bu bağlamda; ’’ Çorumluyuz, birbirimizden sorumluyuz ! ‘’ sözünden hareketle, özellikle Çorum dışında 19 PLAKALI araçları kullanırken aynı zamanda Çorumu da temsil ettiğimizin bilincinde olmak, güzel ilimizin, güzel plakasının artı hanesini daima dolu tutmak adına hepimize görev düşmektedir.Araç kullananlara kazasız belasız yolculuk, memleketinden çok uzaklarda olup ta, memleket hasreti çekenlere de kavuşmaları temennisiyle...Saygılarımla

bulutlar çarpışıyor yağmur yağacak.
birgün yine bitti akşam olacak...
dil din farketmez herkes kaardeş kalacak
bir avuç toprağına kurbanım memleketim....

Buram buram memleket kokan güzel bir şiir okudum,yüreğinize sağlık,selam ve saygılar sunuyorum...

memleket sevgisi
vatan severlik
işte böyle olmalı şair işte böyle olmalı şiir
halkımın tamamı vatan sever olmalı

ibiyi kanamış dövüş horozun.
tendir ekmeyin kokusu buram buram.
daha yirmisinde askerim dağda nöbette
sevdiyinden kokulu mektup gelmiş.

kayınvalide gelin çekişmesi.
oğul iki dağ arasında kalmış.
gözlerini daha yeni açmış dünyaya bebek.
büyüyorsun günbe gün memleketim.

bir memleket...bir vatandaş...bir hayal..her karesinde ayrı bir anlam yüklü olan güzel bir şiir...sevgiler...