Memleketim Şiiri - Seval Sevnc

Anadolu memleketim
Gözyaşım sevincim, kederim
Bazen sonsuz heyecan
Bazende Yaşayamadığım hayallerim
Bazen bir selamın yeter
Bazen yüreğime sığmaz hasretin

Ne kadar uzak olsamda
Ben senden bir hareyim
Acıma bal olursun kimi zaman
Tadın ağusunda erzaktır inan
Ekmeğime katık olursun ne güzel ikram
Koluma kanatsı dizime derman

Sevdalar yaşanır sevdalar biter
Kimi gün bir bebek doğar,
Kimileri dünyayla bağları kopar
Bir ezan sesiyle gelir bir sela sesiyle gider
Hüzne neşeyi sevince kederi zerkeder

Kömür topağının içindeki pırlanta gibi
Öylesine çelişkili öylesine doğaldır ki

Hasreti çoğalırsa memleketimin
ben çiçeksiz bahçelerin Mutsuz kelebeği
Gün olur kavuşursam
olurum sevda yellerinin
mutlu mesut şahanesi

Yağmur sonrası toprak buğusu memleketim
Fırından yeni çıkmış ekmek kokusu memleketim

Benim memleketime bozkır derler
Oysaki benim yüreğimde sonsuz çam ormanları
Bitip tükenmeyen Çağlayan ırmakları
Dağı denizi sonsuz mavisi
Ve aşkın ebedisi sevdanın hudutsuzu
Ve ben bu hasretin mahcup çocuğu

Memleketim memleketim
Kimine bozkır, bana göre hayat can
Nefesim memleketim.