Memleketim Şiiri - Mehmet Damar

Bu günlerde memleketimin tozlu topraklı yolları düşüyor aklıma
Ayakkabımın üzerindeki hoş geldin etiketi,bembeyaz,
Vefası düşüyor her geldiğimde aynı sıcaklık aynı sevda
Ama benim başım biraz daha düşüyor önüme,
Dedemin yırtık patlak çarıklarıyla çekilmiş,
Ama gururlu,başı dik resmi düşüyor
Sonra aynalara bakıp seyrediyorum kendimi
Kendime acıyan gözyaşlarım ellerime düşüyor,
Memleketim,memleketim
Ben senin bu sevdanı,bu vefanı hiç haketmedim
Dünyaya meydan okuyan bakışınla,ne gözleri söndürdün,
Kurudu Çanakkale, kanınla deryaya döndürdün
Ağlayan yetimi bağrında sevginle susturdun
Memleketim memleketim
Ben senin bu sevdanı,bu vefanı hiç haketmedim
Nice canlarla bezenmiş toprağına el uzatan zebanilere
Canım deyip, canım koyamadım
Sen dönmedin sırtını asla bizlere,
Her zaman bizden bile fazla benimsedin bizleri,
Memleketim memleketim
Ben senin bu sevdanı,bu vefanı hiç haketmedim