Memlekete Hasret Şiiri - Yusuf Emre Şentürk

Ey Güneş! Ne diye engelliyorsun beni.
Bırak ta seyredeyim memleketimi.
İnsan sevince özlüyor görmediğini,
Her dem özleyince anlıyor sevdiğini.
Senin ise nurun gölgeliyor gözlerimi
Düşünmek lazım nur hiç gölgeler mi?
Demek ki beşerin neyse görmek istediği;
Ondan gayrisi bir yığın angarya belli ki.
Sen ısrar ile sürekli aydınlatmak için yeri
Vuslatıma engel oldun hiç düşünmedin mi!
Hayır! Senin benim herkesin bir vazifesi idi;
Fıtratını ortaya dökmek dahi ne ise gereği.
Sen insanlığa yaratılmışsın; Hak'tan bir rahmet.
Aydınlatmaktır senin de vazifen bizleri elbet.
Ben ise beşerim, yaradılışımda var hasret;
Hasretimi gidermek isterim, ne diye bu hayret!
Menzile varmak için günlerce çektim de zahmet;
Ne geldi neler geçti var bir de sen tasavvur et
Şikayet edemem, deme bana haşa; şikayet et
Bilirim zahmetler gönül heybesinde birer rahmet.
Ey Güneş senin de batışın vardır ve haktır sabret,
Payidar kalacağını mı sandın bu saltanatın ilelebet!
Her doğumun bir ölümü vardır bunu da kabul et
Görmeme engelsen de, varışım Allah'ın izniyle elbet.