Memleket Özlemi Şiiri - Nuray Tığlı

Saat sabahın beşi,
İşte yine uyku tutmadı beni.
Yine gözlerim dalmış,
Sanki bir noktaya kilitli.
Bardakta soğumuş yarım bardak çay,
Üstelik demli mi demli.
Dilimde yanık bir türkü,
Gurbeti anlatan.
Off… Memleketim burnumda tüttü,
Yine seni özledim anam.
Senden bu kadar uzak olmasam,
Arada kilometreler olmasa,
Hemen gelirdim yanına,
Sarılırdım boynuna,
Öperdim doya doya yanaklarından.
Ne zor şeymiş bu gurbetlik,
Sevdiklerinden uzakta olma,
Seni tanımayan insanların arasında.
Hasta olsan bilen olmaz,
Ölsen kapını kimse açmaz.
Hasret kalırsın güler yüze,
Bir çift tatlı söze,
Sıcak bir bakışa.
Kaçıp gitmek istersin bazen,
Ama gidecek yer bulamazsın.
İsyan edersin hayata arada bir,
Sonra tövbe edersin Allah’a.
Nerede yaşadığına bakmazsın,
Şükredersin yaşadığına,
Sevdiklerinin iyi haberleriyle avunursun.
Bir gün kavuşacağını,
Doya doya sarılacağını,
Hasretin biteceğini düşünürsün.
Ne yapayım gurbet ellerde yalnızım.
Olsun bir gün gelecek,
Bu soğuk, kara geceler bitecek,
Yuvama döneceğim elbet.