Memleket Manzaraları Şiiri - Fatih Akar

1. Fotoğraf

Ne haline acıyın, ne sözüne aldırın!
Başında bir an durun!
Önce tükürün, sövün, sonra hırsla saldırın!
Bir tekme de siz vurun!

Dışlayın efendiler sizin değil bu sancı!
Çünkü onlar ışıklı caddelerin utancı!

Kendi dünyalarında sessizce sürünsünler!
Ne ortaya çıksınlar ne göze görünsünler!
...

2. Fotoğraf

Objektife takılan üçüncü tekil kişi,
O malum vekil kişi...

Her eşiğe yüz sürdü,
Çetin şartlar altında gemisini yüzdürdü.

Din, iman, ahlak, erdem, fikir, zikir şeklendi.
Menfaat neredeyse o tarafa eklendi.

Yetim hakkı, kul hakkı ne bulduysa kemirdi.
Semirdikçe semirdi, semirdikçe semirdi...
...

3. Fotoğraf

Kadın boş tabaklara döktü bulgur aşını.

Adam eğdi başını,
Bir suçlu edasıyla, bugün de iş yok, dedi.
Benim karnım tok, dedi.

Çocuklar üşüyordu...
Sadakat cemre gibi yuvaya düşüyordu.

Kadının asaleti kendini belli etti...
Yaralanmış eşini derhal teselli etti,

Bak, alnımız ak, dedi,
Her karanlığın sonu ışıktır ancak, dedi.
...
Ve çocuk ağlamaklı, baba oyuncak, dedi...
...

4. Fotoğraf

Ülkede ihanete, gaflet edince eşlik,
Kardeşlik maskesiyle yol kat etti kalleşlik.
...
Her şeyden önce iman, her şey önce vatandı.
Mehmetçik cennetmekân makama atandı.

Bir an göğsüne baktı yerinde sendeledi,
Ebedî dirilişle ölümü kündeledi.
Dilindeki şehadet -ki rütbe alışıydı-
Ve hiç düşmeyesiye ayakta kalışıydı!