Memleket İşte Şiiri - Savaş Çelik

MEMLEKET İŞTE

Kışını, karını, boranını özledim
Rüzgarın gür uğultusunu
Gözlerimin beyazdan kamaşmasını
Ne memleket yahu bizimkisi
Yer beyaz, gök beyaz
Yüzünü yakar bir ayaz
Tir tir titrersin her yer buz
Memleket işte
Simsiyah duvar taşları tam da özümüz.

Danayı, boğayı, kuzuyu özledim
Möö-mee diye birbirine karışan o sesleri
Karda zıplamalarını, karı yalamalarını
Ne güzel günlermiş be hepsi
Ahır beyaz, dam beyaz
Nerde bahar nerde daha yaz
Gümbür gümbür yansın soba pişsin kaz
Memleket işte
Leyleği bekleyen bir sürü göz.

Sohbetini, sözünü, hikayesini özledim
Sobadan tavana vuran kırmızı ışığı
Demli çayla bitmeyen uzun geceleri
Nasıl adamlardı onlar be hepsi dev gibi
Saç beyaz, kaş beyaz
Çizgisi alnında koca bir itiraz
Ah ah o güzel köyümüz
Memleket işte
Fakirliği de biz, zenginliği de biz.

Lorunu, kaşarını, yağını özledim
Sütle, kaymağı ayıran makinanın gürültüsünü
Ebemin zahmetinden ettiği türküsünü
Maşallah nede çoktu evimizin bereketi
Ayranı beyaz, yoğurdu beyaz
Kaymağını çalan yayığı sanki saz
Havası temiz, suyu temiz
Memleket işte
Kıymet bileni yok sahibi pek az.

Laloğlu, Selim, Kars' ı özledim
Çayırı çiçeklerle bezenmiş o güzel yurdu
Dağları kuşlarla, ovaları sularla dopdolu
Dedem nasıl da orda öldü ahirete yuva kurdu
Nuru beyaz, yüzü beyaz
Ak pir ol dedem hele üstünde bir gez
Cennet gibi aha, abu köyümüz
Memleket işte
Uğrunda öleni var. Ölmeyeni; biz hepsine hasretiz.

SÇ.
31.05.2018