Memleket II Şiiri - Burhan Kale

Suların aktığı,
Öküzlerin baktığı,
Bir kibritin
Bir ormanı, ormanları yaktığı bu memleket...

Senin, benim, bizim dediğimiz;
Asya’dan Avrupa’ya bir kısrak başı gibi uzanan,
Korumak ve kollamak kutsal amaçları etrafında
Sorunlarını kartopu gibi büyüttüğümüz,
Bu memleket...

Sağ derken, sol derken,
Eylül şoklarında;
Acılar çekenler,
İşkenceler görenler,
Bir memlekete sığmazken
Bir koğuşa sığanlar...

Bahar gelmeden,
Ayları, günleri beklemeden,
Şubatların kısalığına aldananlar;
Erken açan çiçekler misali
Soğuk yiyenler...
Biz bir başka baharın çiçekleriyiz diyenler,
Demek zorunda kalanlar,
Değişenler,
Değiştiklerine inananlar,
İnanmayanlar,
Senin, benim, bizim için değil
O parlak yıldızlar...

Yedi ay kıştan sonra yeşerenin yaprak değil
Yaşamak olduğu gibi,
Zamanın krallarına
Altın tepsilerde sunulan
Hayatlar,
Emekler,
Alın terleri bizim...

Bir güzellik yap kendine,
Bir açılım mesela;
İki dağın arasında kalmadan,
Tarifi meçhul fakat cazip
Tarihsel fırsatlar için,
Seni, beni, bizi bir kötüye vermeden...

Bırakma kendini asla rüzgâra
Rüzgâr ol, fırtına ol mesela;
Irak’ta ol, Pakistan’da ol,
ABD zaten uzaktaki yakınımız,
AB uzaklaşamayacağımız kadar yakın...
Bu dünya ise,
Sakinlerine bırakılamayacak kadar değerli,
İnsanların hayatı ise ucuz,
Yaşamak ise ucuz...

Herkes kendi işine bakmalı,
Bir işi olmasa da,
Demokrasinin yeni tarifi;
Bağımsız olduğun kadar
Konuşmak,
Söylemek,
Yazmak,
Paylaşmak,
Hayal etmek,
Mutlu bir geleceği düşlemek
Bu günden bağımsız,
Mahalle baskıları altında,
Kırılmış kanatlarla uçabilmek...

Yeniden keşfedilmeli gökler,
Özgürce...
El yazması olmalı Kur’anlar mesela,
Duvarda asılı duracağına,
Okuyanlar üzerine alınmasın fakat
En azından yazanların okuması için...

Elektrik yeniden keşfedilmeli
Çarpsın diye sıra gecelerinde gezen
Ağustos böceklerini...

Gözlerinde gösterebilmeli
Bu günden yaşamak sevincini herkes,
Kimse hiçbir şeyden korkmadan yaşayabilmeli;
Mesela terörden,
Trafik canavarı ne ise işte ondan mesela,
Okulda öğretmenden korkmadan,
İşte patrondan,
Sokakta jandarmadan, polisten korkmadan,
Yalnız kaldığında kendinden...

Bu göklerin herkese yettiğini
Yeteceğini bilerekten...