Memleket Havası Şiiri - İrfan Bakırcı

vanda yanık tezek kokusu,
muşta tandır ekmeğinin o mis kokan buğusu,
ve malatya pınarbaşında buz gibi soğuk su dururken;
ne işin var istanbulda?
turan emeksiz caddesinde yitirdiğin sevdiğini,
gelmiş aksarayda ne arıyorsun.
boş boş dolanıp,
orda burda, diskoda barda sürtüyorsun.
sonrada kurtlar sofrasından paymı bekliyorsun?
ulan oğlum!
sen vallahi kaşınıyorsun.

sen liseyi bitirdin.
tamam lise bitiremedi seni.
ama böyle gidersen istanbul bitirir seni.
daha kedi olamadan fare yakalamaya kalkarsan;
tek şamarla patltırlar enseni.

ne kadarda boş vaktiniz varmış.
baban camiden,
sen kahvedençıkmıyorsun.
bulabildin mi papazın püskülünü?
burası kahpe şehir evlat, yakarlar adamı.
sonra babanda, imamda bulamaz külünü.
dirini bırak;
istanbul senin ölünü ölünü...

akşamdan akşamaymış.
zor bulursun şişenin dibini.
obayramdan bayrama kıldığın üç rekatta,
kurtaramaz ebeni.
otmuş, günahı yokmuş,
diyenlere sakın aldanma evlat,
onlar kudurmuş kudurmuş.
eşşek sudan gelinceye kadar diskolarda tepineceğine;
adam olda köyüne su bağlat.
bacılarının su taşımaktan eli ayağı tutulmuş.
istanbulunda ruletler kırmızzıya dönerken;
anadolunun bahtı karası unutulmuş.
hele dönde köyüne bak,
kaç eli nasırlı köylü güzeli mektep okumuş?

hani sen anadolu çocuğuydun?
hani mertlik,
delikanlılık özünde vardı?
anlaşılan yiğitliğin sözünde kalmış.
vay be anadlu çocuğu!
peki şimdi ne çocuğusun?
dikkat et! ..
yarın bir gün meretere düşer;
köprü altlarında bilmem ne olursun.

bunca sözümdende bir şey anlayamadıysan;
bilet paranı vereyimde köyüne dön.
istanbul kazan,sen çay kaşığı,
ne kaybettinki neyi arıyorsun.
bana sorarsan kaybolan kişiliğin.
ama bu kafayla onuda nah bulursun...