Memleket Hasreti Şiiri - Osman Bahadir O ...

Bir vakit mazide kaldı şimdi çok eskide
Bu köşede denize sıfır evimiz , çatıda
Esince poyraz terastan sokulurdu
Soğuk koynumuza ,sönüverirdi soba

Büyük değil küçük şehirdik
Bilirdi herkes mahallelisini , şehrini
Sokak sokak tenha tenha
Yoktu kimsenin kaçacak yeri
Nede öyle bir isteği

Yağardı bazen karadenizden
Damlatırdı çatımız
Maşrafa ve kova ile korurduk
Isıtırdık neşe ile dolardı yuvamız

Bisiklet ile turlardık sahil boyu
Bilmezsiniz belki ne de güzel olur Ordu koyu
Akülü araba sevdam bitmezdi
Annemde beni hiç üzmezdi
Bir lira beş dakika
Uçuverirdi rüzgara

Dönerken okul yolundan yemiş toplardık
Siz diyorsunuz yeni dünya bizde muşmula
Saldırırdık daha meyve sararmadan
Bir martı uçuşu aktı işte zaman

Biz büyüdük fındıkçı kasabamız dahada büyüdü
Gitmek istedim burdan büyük şehre istanbula yada Ankara
Dinlerdim kulaklık ahmet kaya memleket hasreti
Hiç bilemedim o zaman ne demekti

Rahmetli derdi özlersin heveslenme bu kadar
Olmadı işte umurumda gençlik ateşi
Otobüste cam önünde tüm aile
Sallarken anam mendili silerken babam gözbebeğini
Kulağımda kulaklık memleket hasreti
İşte o zaman kavradım ne demekti

İlk sene hazırlık gölbaşında kampüste
Bir yaşındaki kardeşimin hasreti tütüyor gözümde
Çaldı telefon karşıda annem yankıda geliyor ambulanstan ses
Oğlum baban iyi kontrole gidiyoruz Samsuna

Dağ gibi adam sapasağlam kırkına basmadan
Tabi ki iyi olacak ne demek iyi
Kesmedik sanki daha yirmi gün önce kurban !
Lösemi ,yok dedi doktor dönüşü geri

Zorla yolladı beni okula gitmezsen hakkımı helal etmem sana
Gittim kulaklık takılı memleket hasreti
Biliyordumda çağrılırsam şimdi bir daha
Olmayacaktı hayırlı bişi

Okulda bilgisayar odasında
Konuşuyoruz görüntülü
Dağ gibi adam zor içiyor bir çorba kaseyi
Bir deri bir kemik hastalık tüketmiş bünyeyi

Oğlum botunu aldın mı
Aldım baba
Göster
Aldım işte baba
Göster bakayım
Rahat etmiyor görmeden içi

Bir derste çaldı yine telefon
Korktum istemedim açmak , açtım
Göksel amcam
Oğlum hazırlan alacağım seni geç olmadan

Yol boyu çalıyor Ahmet kaya
Kimse açmıyor ağzını dili
Arıyorlar hastaneden bekliyor babam beni
Çıkmıyor can istiyor son kez görmek beni

Corolla çıldırıyor yedinin üstünde devir ,ikiyüz
Kimsenin yok kaza çekincesi
Alelacele giriyorum odaya çıkıyor herkes
Gözler dikili tavana Azrailde masada

Baba ben geldim ,oğlun
Yok hiç ses seda duyuyor oysa
Başlıyor ağlamaya damlıyor yaş akıyor nehir
Makineler ötüyor hemşireler koşuyor
Kocaman bir iğne saplanıyor göğüse
Çıkarıyor doktor beni kapı önü cenaze
Ağlıyorum ediyorum isyan
Göksel amcam sarsıyor beni
Oğlum metanetli ol sensin evin en büyük erkeği

Büyük değil küçük şehirdik
Ailemiz büyüktü yoktu esnaf babamın bilmediği
Yıllar saçlarım gibi dökülüverdi
Sevdiklerimiz onlarla beraber
Şimdi şehir büyük en güzeli karadenizin
Lakin arıyor gözlerim hep eski halini