Memleket hâli Şiiri - Mustafa Dilekci

Sığmıyor ne söylesem, sözlüğüme
Yazıktır, tükürsem tükürüğüme
Bu ne ârsız çakaldır böyle,bilmem
Pek yüzsüzce dadanır çöplüğüme

Kanmadan içer, damardan kanımı
Yanmadan verir sanır, hesabımı
Bu ne bitmez kindir, anlamaz insan
Alsa da doymaz, çıkarsa canımı

Biri gök'ten der, örter günahını
Nebi der biri, eder isyânını
Sıfâtullahı giydirir başkası
Uluyup sapıkça hezeyânını

Kaderi olmuş ki milletin "zillet";
Her belâya rahmet okutan illet.
Onur, vicdân pazara düşmüş meğer,
Topyekûn akl-ı kamû dadır kıllet

Elemi yurdumun pek, pek ağırdır
Sarayları birer kirli ahırdır
Kör olmuş tüm gözler, akıl kıtlıkta
Sâde kulak değil, kalbler sağırdır

Kudurmuş itleri salınır gezer
Gördüğü her yerde mâsûmu ezer
Onca denâate dur diyecek bir
Hamiyetli rûhtan yok,tek bir eser

Neyleyip derdimi nice susayım
Batmakta gemim gör, su almaktayım
Bunca çileyle insan yaşar mı
Dertle dolup hergün, boşalmaktayım

Bunca hâle yalnız Sen nigehbânsın
Her hâlimizle tek kucaklayansın
Kalmadı tâkât, ne devâdan eser
Rahmınla yanık gönüller ıslansın
26.12.2015-Astana