Memleket Gibiyim Şiiri - Kazım Üçok

Nasılsın diye sorma halimi
Yanmış yıkılmış kent gibiyim ben
İstersen anlatayım sana pürmelalimi
Aynı bizim; memleket gibiyim ben

Benim de hayallerim düşlerim vardı
Ne derdi dert bilirdim ne yollar beni yorardı
Aahh bu kara bahtım karardıkça karardı
Şimdi çaresizliğin tam da dibiyim ben
Dedim ya; memleket gibiyim ben

Oynadı yerinden temel taşlarım
Kırıldı çarkım bozuldu işlerim
Ne hayalim kaldı ne de düşlerim
Yolunu kaybetmiş bir deliyim ben
Dedim ya; memleket gibiyim ben

Tarlaya karga dadandı evime hırsız
Göz göre göre aşırdı utanmaz arsız
Kadıyla ortak çıktı sonunda soysuz
Kime ne söyleyim daha ne deyim ben
Dedim ya; memleket gibiyim ben

Anadan atadan her ne varsa sattım savurdum
Ocağımı yıktım mihrabımı devirdim
Mor sümbüllü bağımı viraneye çevirdim
Bağda baban iken şimdi sefil biriyim ben
Dedim ya; memleket gibiyim ben

Harmanı sele verdim samanı yele
Ben açtım bu dertleri başıma bile bile
Daha diyeceklerim var bir dinle hele
Yalanım yok her sözümde harbiyim ben
Dedim ya; memleket gibiyim ben

Ben de kendimce kraldım şahtım
Bozuldu şirazem gülmedi bahtım
Hoyratlar eline düştü türabım-tahtım
Sanki tayfasını yitirmiş Nuh Nebi’yim ben
Dedim ya; memleket gibiyim ben!..