Memleket Deyince Şiiri - Mustafa Karakaya 2

Memleket deyince köyümü andım
Yazları bir başka güzü bir başka
Görünce dağları düşteyim saydım
Yokuşu bir başka düzü bir başka

Köyümüz diyorsam doğduğum yerler
Cayırı çimeni gülleri derler
Sevince yarını candan severler
Kızları bir başka özü bir başka

Komşunun duruşu eğdirmez başı
Sofrası engindir yenilir aşı
Ağlarsan ağlayan bölendir yaşı
Sohbeti bir başka sözü bir başka

Bizim köyler engin dağlar arası
Haneler boşalmış yürek yarası
Camların özüdür sönmez çırası
Odunu bir başka közü bir başka

Sürümüz yaylada nadir bulunur
Yancalar cayırlar değil yolunur
Ihtiyar gönüller yaşar avunur
Sakalı bir başka yüzü bir başka

Serinden yelleri tadı alemin
Gurbettir sebebi bitmez çilemin
Hasreti bitmiyor Kırık kalemin
Özlemi bir başka gözü bir başka.