Memleket Askim Şiiri - Ayşe Birgül Yılmaz

Bazen keske baska yerde dogsaydim
Baska bir ülkede yasasaydim diyorum
Kizginliklar karamsarliklar geçici biliyorum
Nereye gitsem memleketimi özlüyorum.

Münhasiran her karisi kardeslik birlik beraberlik
Bayragimiz topragimiz ovamiz dagimiz tasymiz
Bizim olan;
Bir baskadir memleketimiz halkimiz hep sevdim
Bazilarini..
Pala biyikli içten pazarlikli kadyn düsmanlarini
Aciz, zavalli, saymiyorum onlari.

Akan kanlar yeter bu kadar can bu kadar kurban
Afrika da ki ilkel kabileler belki sizden daha insan
Bazen sustum bezan kendimi yerden yere vurdum
Suskun binlerce kadin adina bir mahkeme kurdum
Tanri ya meleklere yalvardim cirpindim durdum
Kahpeligin seytanligin isbirligi cahilligin sinsiligi
Hangi gün bitecek böyle nerye kadar gidecekti?

Çürütülmüs, ürkütülmüs, sindirilmis, incitilmis, kaderci,
Örselenmis, sabirli, zorluklari, yokluklari kabullenmis,
Korkutulmus, zorbaliga teslim olmus, boyun egdirilmis
Yorgun, solgun yüzlü, cefakar, vefali kadilarymizin
Çaresizligini hiç bir zaman içime sindiremiyorum.

Hayatin karmasik akintisinda kendime yer buldum
Sisli hayallerin görüntüsünde bir ara kayboldum
Acimasizligin yikintisinda dogruldum
Ezip geçen yillaryn gürültüsünde sürüklendim
Kapali kapylar arkasynda yasadim
Içimin korkunçlugunu kimseler görmesin diye
Saklandim acilarimla zamana yaslandim
Bazen öne aldim gitmeleri bazen erteledim.

Seviyorum ülkemi herkes kadar herkesten çok
Uyusturulmus, uyutulmus beyinli gençlerimizi
Akasya kokulu çarpik, dar çikmaz sokaklarinda
Dolasan avarelerin umutlu yürek titresimlerini
Hissediyorum..kalbim öyle güçlü askla bagli ki
Öylesine sevdali ki, baska bir sevda istemiyorum
Camilerin görkemini, ezan seslerinin yükselisini
Çocuklugumda ki gibi olmasa bile bayram günlerini
Seviyorum ülkemi, küskün olsam da gidemiyorum..