Memleket Aşkı Şiiri - Mustafa Önal

Bu gece sahilde denizi seyrettim
Şehrin ışıkları vurmuştu renk renk
İşte deniz, işte yar, işte ana dedim.
Bütün kirlerden arınmış sonsuz bir umman
Kaldırdım başımı göğe baktım kara bir duman
Kumsala eğildim göğsümde patlamaya hazır bir çıban
Bu memleket bizim ulan! Bizim, çekin elinizi
Dumanda bizim, yabanda bizim, çıbanda bizim
Çek elini silahından, o silah bize işlemez
Biz memleketimize vurulmuşuz, kan gibi...

Mehtap, tıpkı mehtabım gibi ışıl ışıl
Martılar söyler hiç bitmez bu fasıl
Karadeniz’im bir türküdür dillerde velhasıl
Deniz durgun, dalgalar yorgun, neden yüzün solgun
İşte ay, işte yıldız, işte... Karadeniz
Ay düşmüş denize bir yıldız indirdim yanı başına
İpekten bir kumaş Karadeniz’im başlı başına
Rengini al kandan almış, ay yıldız koydum ortasına
Feda olsun bu canım memleket aşkına
Biz memleketimize vurulmuşuz, nan gibi...

On yedisin de imiş anam, beni doğurduğu zaman
Bir oğlun oldu demişler, çok sevinmiş babam
Şerefle yaşamayı öğretmişler bunca zaman
Ellerimiz kalem tuttu, uzak durduk silahtan
Kırıldık amma, eğilmedik hiçbir zaman
Hırçın dalgalı Karadeniz di hamurumuzu yoğuran
Dik durur mu baş, insan sevgisi olmadan?
Yere değil, göklere baktık alnımız açıktı her zaman
Barış, dostluk, kardeşlik şerbeti sunduk durmadan
Biz memleket aşkı ile yandık, can gibi...